دکتر دینانی: نزاع از آنجا آغاز می‌شود که می‌خواهیم عقایدمان را به دیگران تحمیل کنیم

متن زیر گفتاری از دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی است که در شماره ششم ماهنامه گفتمان الگو منتشر شده است:

رابطه بین گفتن و شنیدن

درباره رابطه گفت‌و‌گو و فلسفه باید گفت که گفت‌و‌گو ذات فلسفه است و فلسفه‌ای که در آن گفت‌و‌گو نباشد، فلسفه نیست. اساساً گفت‌و‌گو از فلسفه معنا می‌گیرد، یا قدری بالا‌تر برویم: از انسان. انسان را ناطق گویند. از قدیم الأیام، از ارسطو پیش از ارسطو، در تعریف انسان گفته‌اند: حیوان ناطق. همچنان، بهترین تعریف انسان همین است. امروزه تعاریف بسیاری برای انسان به دست داده‌اند: حیوان صنعت‌گر، حیوان مخترع، حیوان اقتصادی از نظر مارکسیست‌ها، حیوان اراده کننده و دیگر تعاریف، اما هنوز هم هیچ تعریفی مانند تعریف انسان به حیوان ناطق نیست. اگر انسان ناطق نباشد، اقتصادی نیست؛ اگر انسان ناطق نباشد، خلاقیتی نیست اگر انسان نباشد چه و چه نیست.

ناطق بدین معنی نیست که من فقط سخن بگویم. باید بدانیم که تا گوش نباشد، سخنی نیست. می‌توان پرسید: اول سخن است یا اول گوش؟ کسی که نمی‌شنود، لال هم می‌شود. پس اول گوش است، نه زبان. خدا هم در قرآن کریم هر‌گاه از خود صحبت می‌کند، می‌گوید: «إن الله هو السمیع البصیر». سمیع را بر بصیر مقدم می‌دارد. بنابراین، از نظر بنده و کسانی که فلسفه خوانده‌اند، بهترین تعریف انسان‌‌ همان حیوان نا‌طق است. نطق بهترین فصل مقدم و ممیز انسان است و هیچ تعریفی از این بهتر نیست.

برخی افراد مستمع ندارند، لذا می‌نویسند. آیا کسی که می‌نویسد، مخاطبی را فرض کرده یا بدون فرض مخاطب، نوشتن را آغاز کرده است؟ نویسنده فرض کرده که روزی کسی، نوشته‌اش را می‌خواند. اگر این فرض را داشت که تا ابد این کتاب خوانده نمی‌شد، آیا باز هم می‌نوشت؟ پس گفتن، بر اساس شنیدن است. تا کسی نشنود، نمی‌تواند بگوید و حالا هم که می‌گوید، شنونده مفروضی دارد.

گفت‌و‌گو و تفکر

اما فرض دیگری نیز مطرح است.‌ گاه انسان مستمع ندارد، خط هم نمی‌نویسد، بلکه در تنهایی با خوش فکر می‌کند. این هم گفت‌و‌گوست. زیرا خود را مخاطب قرار می‌دهد و با خود سخن می‌گوید. او خود از یک طرف گوینده است و از طرف دیگر شنونده. به این «قید حیثیت» می‌گویند. از آن جهتی که می‌گوید، یک آدم است و از آن جهت که حرف خودش را می‌شنود، آدمی دیگر است. خود فرد، دو نفر می‌شود: می‌گوید و می‌شود.

به طور کلی تفکر یعنی گفت‌و‌گو. گفت‌و‌گو یعنی فکر کردن برای حل مسأله و یافتن راه حلی برای آنچه نمی‌دانیم و قصد انجام دادن آن را داریم. ما فکر می‌کنیم تا مطلبی را که خیلی واضح نیست، روشن کنیم. وقتی موضوعی خیلی روشن نیست، در واقع، یک پرسش است. آدمی تا پرسش نداشته باشد، فکر نمی‌کند. بنابراین، فرد که در تنهایی فکر می‌کند، با خود گفت‌و‌گو می‌کند. ممکن است کسی بگوید که من بدون پرسش تفکر می‌کنم. تفکر بدون پرسش محال است. از جهل مطلق، نه سوال وجود داد و نه فکر. علم مطلق هم این گونه است. خدا فکر نمی کند، زیرا علم مطلق است. در جهل مطلق هم فکر وجود ندارد. مثلا دیوار هیچ‌گاه فکر نمی‌کند. آدمی فکر می‌کند، زیرا چیزهایی برای او روشن است و چیزهایی روشن نیست، بین تاریکی و روشنی به سر می‌برد. چیزهایی را اجمالا و بداهه می‌داند و چیزهایی را نمی‌داند. فکر می‌کند تا از نادانسته‌ها به سراغ دانسته‌ها برود یا سراغ تفصیل آنهایی برود که اجمالا می‌داند.

انسان نه نور مطلق است و نه ظلمت مطلق. بین تاریکی و روشنایی صبحدم است. این است که بزرگان حکمت گفته‌اند که مرغ حکمت هنگامی به پرواز در می‌آید که هوا کمی تاریک باشد؛ یعنی انسان بین تاریکی و روشنایی است: نه جهل مطلق است و نه علم مطلق. می‌خواهد حرکت کند و از جهل به علم برود. به همین سبب، فکر بالذات حرکت است. البته، نه حرکت مادی و نه حرکت مکانی. بنابراین، تفکر یعنی بین تاریکی و روشنایی بودن. انسان بالذات اهل گفت‌و‌گو است: چه با دیگری، چه با خود.

برخی شروط گفت‌و‌گو

انصاف: اگر گفت‌و‌گو به درستی صورت گیرد و طرفین از روی انصاف با هم گفت‌و‌گو کند و هر دو طرف طالب فهم باشند، هیچ مشکلی در عالم باقی نمی‌ماند.

صداقت: گفت‌و‌گو صداقت می‌خواهد که متأسفانه ایدئولوژی‌ها جایی برای آن نمی‌گذارند. البته گفت‌و‌گو بدان معنا نیست که فرد باید از عقایدش دست بشوید. عقاید هر کس محترم است و باید آن را حفظ بکند، اما در گفت‌و‌گو باید عقاید را در پرانتز بگذاریم و بر اساس تفاهم با طرف مقابل سخن بگوییم. توجه کنیم ما چه می‌گوییم و طرف مقابل چه می‌گوید و ببینیم که آیا این دو فکر با هم ارتباط دارند یا خیر. این کار تمرین می‌خواهد.

احترام: در گفت‌و‌گو فرد باید ادب را رعایت کند؛ یعنی احساسات طرف مقابل را جریحه دار نکند. وقتی احساسات دیگری را جریحه دار می‌کنید، او دیگر حال طبیعی ندارد. این مطلب را همه می‌دانند که باید احترام گذاشت و حرف تندی نزد توهین نکرد و احساسات طرف مقابل را جریحه دار نکرد. این‌ها معلوم است. شاید نصیحت گونه باشد اما این مطالب کمی فوق نصیحت است.

از خود فاصله گرفتن: مشکل گفت‌و‌گو از آنجا آغاز می‌شود که ایدئولوژی به میان می‌آید. فرد ایدئولوژی زده هیچ‌گاه حاضر نیست خلاف حرف‌های خود را بشنود، اما فیلسوف بر خلاف این عمل می‌کند. یک لحظه از خود فاصله می‌گیرد، عقایدش را در پرانتز می‌گذارد و حرف می‌زند. آیا می‌توانیم عقایدمان را در پرانتز بگذاریم؟ گفت‌و‌گوی واقعی سخت‌ترین اتفاق ممکن است. البته ممکن است بین دو فیلسوف رخ دهد. سقراط گفت‌و‌گو می‌کرد و اهل گفت‌و‌گو بود اساسا کاری جز گفت‌و‌گو نداشت.

انسان باید از خود فاصله بگیرد. این خصیصه انسان است و هیچ موجود دیگری نمی‌تواند از خود فاصله بگیرد. بدین معنا که می‌گوید: این من هستم و با همین منی که اینجا هستم، سخن می‌گویم. مولانا همیشه از خود فاصله می‌گرفته است: «زین دو هزاران من و ما، از عجبا من چه منم» من از بدو تولدم تا وفاتم یک من هستم اما هر نفسی که می‌کشم یک من تازه است. چند من دارم؟ در هر نفس یک من دارم و از من، ما‌ها ساخته می‌شود؛ در عین حال، منی وجود دارد که این منهای موضعی را می‌شناسد. من می‌فهمم این نفسی که می‌کشم، با نفس بعدی فرق دارم. آدم در دو نفس خود به اندازه یک نفس فرق دارد. آن منی که این نفس‌ها را می‌داند، من مطلق است. پس آدمی یک من مجرد و یک من انضمامی دارد.

نزاع از آنجا آغاز می‌شود که می‌خواهیم عقایدمان را به دیگران تحمیل کنیم. برخی اهل گفت‌و‌گو نیستند و نمی‌پذیرند که با آن‌ها گفت و گو کنیم. من گمان می‌کنم که اگر دنیا را به ابن ملجم می‌دادیم، باز نمی‌پذیرفت که حضرت علی (ع) را نکشد. با این آدم‌ها نمی‌شود گفت‌و‌گو کرد. با امثال بن لادن و داعشی‌ها راه گفت‌و‌گو بسته است، اما نباید گفت‌و‌گو را کنار بگذاریم. این همه آدم هستند که بی‌طرفند یا حداقل موضع داعشی ندارند. با این‌ها گفت‌و‌گو خیلی موثر است و راهی هم جز گفت‌و‌گو نیست. اگر بشریت به این ایده می‌رسد که درست گفت‌و‌گو کند؛ فکر می‌کنم که تمام مفاسد اجتماعی از بین می‌رفت.

تهران رکورد‌دار مصرف بنزین دنیا

 براساس اعلام کارشناسان شرکت کنترل کیفیت هوا ٧٠درصد آلودگی هوای تهران به‌دلیل مصرف سوخت خودرو است. حالا محمد حقانی، رییس کمیته محیط زیست شورای شهر از رکورد‌شکنی تهرانی‌ها در مصرف بنزین خبر می‌دهد. هفته گذشته مصرف بنزین در کلانشهر تهران به مرز صدمیلیون‌لیتر نزدیک شد و شهروندان تهرانی با مصرف ٩٩میلیون‌لیتر بنزین در هفته رکورد جدیدی را از خود برجای گذاشتند.

حقانی در گفت‌وگو با روزنامه «شرق» با بیان اینکه گزارش‌های هفتگی مرکز پخش فرآورده‌های نفتی حکایت از روند صعودی مصرف بنزین در تهران دارد، گفت: مصرف روزانه بنزین در تهران به ١٤میلیون‌و٨٠٠هزار لیتر رسیده است و با احتساب جمعیت حدود ٩میلیون‌نفری این کلانشهر، هر تهرانی به طور متوسط روزی ٦٢/١لیتر بنزین مصرف می‌کند.  حقانی با بیان اینکه سرانه مصرف بنزین در تهران بالغ بر دوبرابر سرانه مصرف بنزین در کشور است، تصریح کرد: در حالی که تنها ١١درصد کل جمعیت کشور در تهران زندگی می‌کنند، ٢٢درصد بنزین کل کشور در این کلانشهر مصرف می‌شود.

وی با اشاره به اینکه میانگین مصرف بنزین کشور در هفته گذشته ٤٦٢میلیون‌لیتر و روزانه ٦٦میلیون‌لیتر بوده است، گفت: با احتساب جمعیت حدود ٨٠ میلیون‌نفری کشور هر ایرانی به طور متوسط روزانه ٨٢/٠لیتر بنزین مصرف می‌کند.

رییس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران با اشاره به اینکه تهران با مصرف ٩٩میلیون‌لیتر بنزین در هفته از نظر سرانه مصرف بنزین رکورددار شهرها و کلانشهرهای دنیاست، گفت: هر تهرانی در هرماه به‌طور متوسط ٤٩ لیتر و به عبارتی معادل یک گالن ٥٠لیتری بنزین مصرف می‌کند.

حقانی با اشاره به دلایل مصرف بیش از اندازه بنزین در تهران گفت: تا زمانی که ناوگان حمل‌ونقل شهری چه از نظر کیفی و چه از نظر کمی از جذابیت و مطلوبیت لازم به منظور جایگزینی وسایل نقلیه عمومی به‌جای وسایل نقلیه شخصی برخوردار نشود، مطمئنا این روند صعودی ادامه خواهد داشت.

وی تاکید کرد: اگر تنها برخی از اعتباراتی که صرف یارانه بنزین مصرفی خودروهای شخصی می‌شود جهت توسعه کیفی‌وکمی ناوگان حمل‌ونقل عمومی هزینه شود، شاهد کاهش ترافیک، تصادفات، مصرف بنزین و کاهش آلودگی هوا خواهیم بود.
رییس کمیته محیط‌زیست شورای شهر با تاکید بر اینکه آمارها نشان‌دهنده این است که تهران برای تبدیل‌شدن شهر «خودرومحور» به شهر «انسان‌محور» راه درازی را در پیش دارد، خاطرنشان کرد: راهکار اول و آخر کاهش مصرف روزافزون بنزین در کلانشهرها به‌ویژه در پایتخت کشور، توسعه حمل‌ونقل عمومی با محوریت حمل‌ونقل ریلی و به‌خصوص مترو است.
وی افزود: رینگ بزرگراهی تهران تقریبا کامل شده، سایر استانداردها هم چون استانداردهای سوخت، خودرو و مترو همگام با توسعه بزرگراه‌ها در تهران پیش نرفته است. تنها حدود ١٦٠کیلومتر مترو در تهران وجود دارد که حدود صدکیلومتر آن روی زمین است حال آنکه باید به حد ٧٠٠کیلومتر مترو در تهران برسیم تا موازنه برقرار شود و تا تحقق این هدف زمان زیادی لازم است.

مصرف ٩٩میلیون‌لیتر بنزین در هفته توسط ساکنان پایتخت درحالی منتشر می‌شود که این شهر سال‌هاست از بحران آلودگی‌هوا رنج می‌برد. همان‌گونه که در ابتدای این گزارش هم آمد، دودودم ناشی از مصرف سوخت خودروهای بنزینی و گازوییلی عامل ٧٠درصد از آلودگی‌ هوای شهر تهران است.

تا قبل از شروع سال١٣٩٣ و در فاصله سال‌های ٩٠ تا پایان ٩٢ بنزینی که در تهران و تعدادی دیگر از کلانشهرهای کشور استفاده می‌شد، بنزین موسوم‌ به پتروشیمی بود که مسوولان وزارت نفت دولت احمدی‌نژاد برای فایق‌آمدن بر تحریم‌های اعمال‌شده علیه کشورمان به تولید آن اقدام کرده بودند. بااین‌حال، این بنزین از همان ابتدا با انتقاد کارشناسان حوزه نفت و گاز و همچنین محیط‌زیست و هوا مواجه شد. از آن‌رو که منتقدان می‌گفتند میزان برخی آلاینده‌های موجود در این بنزین مانند بنزن بسیار بیشتر از حد‌و‌حدود استاندارد است و به‌همین‌دلیل تنفس هوای ‌آلوده‌ای که آلودگی‌اش ناشی از مصرف این بنزین باشد، برای سلامتی ساکنان پایتخت خطرناک و مضر است. طبق گفته یوسف رشیدی رییس سابق مرکز اقلیم و هوای سازمان محیط‌زیست تنفس هوای آغشته به بنزن امکان ابتلای افراد به سرطان خون را به‌میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.

بااین‌حال، پس از کش‌و‌قوس‌های بسیار درنهایت این بنزین با پیگیری سازمان محیط‌زیست و همچنین حمایت وزارت نفت از چرخه مصرف در شهر تهران و همچنین شش‌کلانشهر دیگر کشور خارج شد و جای آن را بنزین با استاندارد یورو‌٤ گرفت.

بااین‌حال مصرف هفتگی حدود صدمیلیون‌لیتر از این بنزین که حتی استانداردهای لازم را هم ندارد، همچنان عاملی برای آلودگی‌هوای پایتخت است. دلیل این مشکل لزوما نه‌فقط کیفیت این سوخت، بلکه حجم بسیار بالای مصرف به‌علاوه تعداد خودروهای درحال‌تردد در شهر و از همه اینها مهم‌تر کیفیت و استاندارد این خودروهاست. بر اساس آخرین آمار اعلام‌شده از سوی مسوولان، بیشتر از چهارمیلیون‌خودرو و همچنین حدود سه‌میلیون موتورسیکلت روزانه در تهران تردد می‌کنند،که بخش عمده‌ای از این وسایل‌نقلیه به شکلی استاندارد سوخت مصرفی خود را نمی‌سوزانند و به‌‌همین‌دلیل میزان آلایندگی‌ای که به هوای شهر وارد می‌کنند، بسیار بیشتر از حد استانداردهای جهانی است. از سویی دیگر فرهنگ استفاده از سرویس حمل‌ونقل عمومی مانند مترو، تاکسی و اتوبوس نیز به اندازه لازم در پایتخت رواج ندارد و همچنان اولویت بسیاری از شهروندان استفاده از خودرو شخصی است. به‌همین‌دلیل بخش عمده‌ای از خودروهایی که روزانه در خیابان‌ها و اتوبا‌ن‌های شهر تردد می‌کنند را خودروهای تک‌سرنشین تشکیل می‌دهند که این موضوع علاوه‌ بر مصرف بالای سوخت و ایجاد آلودگی‌هوا منجر ‌به بروز ترافیک شدید در معابر شهری نیز شده است.

درمان دیابت نوع یک برای اولین بار در جهان

 محققان دانشگاه سنت لوییس آمریکا برای اولین بار موفق به درمان دیابت نوع 1 در مدل حیوانی شدند.

 به گزارش ایرنا و به نقل از رویترز، در این روش محققان با مسدودکردن فرآیند خود ایمنی، از نابودی سلول های بتای لوزالمعده موش های مبتلا به دیابت نوع 1 جلوگیری کردند. سلول های بتا مسئول تولید انسولین در لوزالمعده هستند.

نحوه بروز دیابت نوع 1 در موش های آزمایشگاهی دقیقا شبیه به انسان است.

محققان بر این باورند که این روش درمانی در انسان به مرور زمان نیاز به انسولین درمانی را از بین می برد و بیمار می تواند در شرایط عادی به زندگی خود ادامه دهد.

محققان در تلاشند که این روش را در انسان به گونه ای به کار ببندند که سرکوب بخشی از سیستم ایمنی، منجر به بروز یک بیماری جدید در فرد نشود.

دیابت نوع 1 یک بیماری مزمن است که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول های بتا اجازه تولید انسولین نمی دهد. هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و تنها راه کنترل بیماری، تزریق روزانه انسولین است.

بر اساس گزارش انجمن دیابت آمریکا، تنها پنج درصد از افراد مبتلا به دیابت، به نوع 1 دچار هستند.

نتایج این تحقیقات در نشریه Endocrinology منتشر شده است.

پوستر فیلم‌ "شیفت شب" نیکی کریمی

در آخرین روز از ویژه برنامه "یک فیلم، یک سلام"، که اختصاص به فیلم «شیفت شب» جدیدترین ساخته سینمایی نیکی کریمی داشت، از پوستر این فیلم با حضور محمدرضا فروتن و لیلا زارع در سینما پردیس گالری ملت رونمایی شد.
«شیفت شب» جدیدترین ساخته نیکی کریمی؛ محمدرضا فروتن و لیلا زارع نقش‌های اصلی را به عنوان یک زوج ایفاء می‌کنند.
امیرحسین آرمان، سحر قریشی، ترلان پروانه، اکبر رحمتی، روح‌الله محرابی، سعیده عرب و شایان خلیلی دیگر بازیگرانی هستند که در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند.
 

حسین پاکدل، امیر آقایی و گوهر خیراندیش هم در این فیلم حضور دارند.
یاس نوروزی نیز بازیگر کودک این فیلم است که در کنار بازیگران بزرگسال فیلم جلوی دوربین رفته است.
فیلم‌نامه‌ این فیلم با طرحی از محمود آیدن توسط نیکی کریمی و علی اصغری به نگارش درآمده است و روایت زنی به نام ناهید است که در خیابان‌های تهران به دنبال شوهرش می‌گردد تا راز زندگی‌شان را کشف کند.

انتقاد از اظهارات تند طائب درباره رئیس‌جمهور و مطهری

نجفقلی حبیبی، فعال سیاسی، درباره اظهارات اخیر مهدی طائب، رئیس قرارگاه عمار، درباره رئیس‌جمهور و علی مطهری گفت: اینگونه صحبت‌کردن در مورد رئیس‌جمهور مملکت  و شخصی چون علی مطهری در شان آقای طائب نیست. صحبت‌های ایشان به این معناست که هر کسی مطابق میل ما سخن نگفت و رفتار نکرد، فوری یک انگی به او بچسبانیم.

به گزارش آفتاب، سخنان مهدی طائب، رئیس قرارگاه عمار، در حسینیه جواد الائمه با  واکنش‌های بسیاری مواجه شد چراکه در سخنانی توهین‌آمیز رئیس‌جمهور را با بنی‌صدر مقایسه کرده و گفته است: «بیایید بگویید غلط کردم، احمدی‌نژاد راه درست را می‌رفت» و در ادامه نیز با لحنی اهانت‌آمیز درباره علی مطهری اظهار داشته است: «پیشنهادم این است که پزشکی قانونی، ایشان را معاینه کند، چون حرف‌هایی که می‌زند قواره ندارند. حرف باید خطی داشته باشد. شما یا حزب‌اللهی هستی، پیشنهاد حزب‌اللهی می‌دهی یا حزب‌اللهی نیستی پیشنهاد ضد حزب‌اللهی می‌دهی. ایشان در همین سخنرانی‌اش به ساپورت حمله کرده است، یعنی لباس چسبان. از ایشان سئوال می‌کنم طرفداران آقای میرحسین موسوی چه کسانی بودند؟ چه کسانی را آقای میرحسین موسوی به خیابان می‌کشید؟ همه عالم و آدم فهمیدند ساپورت‌پوش‌ها چه کسانی هستند. ماشین‌ها را که نگاه می‌کردی پر از اینها بود و آقای میرحسین موسوی اگر سر کار می‌آمد، می‌خواست این تیپ را به قدرت برساند.»

در همین راستا نجفقلی حبیبی، فعال سیاسی، ضمن انتقاد از سخنان رئیس قرار گاه عمار نسبت به علی مطهری به خبرنگار «آفتاب» گفت: آقای مطهری سخنانش را براساس یک‌سری معیارهای اسلامی به زبان می‌آورد و بر آن اساس داوری می‌کند. ایشان در خانواده‌ی مرحوم استاد مطهری رشد یافته و سالها بعد از شهادت پدر مشغول سازماندهی آثار استاد بوده است و بسیار عمیق در اندیشه استاد مطهری فرو رفته است و به آن مسلط است. بنابراین آزاد‌اندیشی و طرفداری از آزادی و مهم‌تر از همه حمایت از قانون و عدالت جزء خمیره فرهنگی مطهری است.

وی افزود: آقای مطهری برای رفع حصر محصورین یا هر چیز دیگری که بر خلاف قانون و موازین در کشور رخ می‌دهد، تلاش می‌کند. ایشان می‌گوید افرادی که در حصر هستند را محاکمه کنید و به دادگاه ببرید چراکه نگه داشتن این قضیه به ضرر نظام تمام می‌شود. و حرفش هم مبتنی بر قانون است.

این فعال سیاسی اضافه کرد: در مورد نظر دکتر مطهری درباره پوشش خانم‌ها هم مشخص است که ایشان باید از حجاب اسلامی دفاع کند. این موضوعات تناقضی با یکدیگر ندارند و دلیلی بر بیماری نیست که آقای طائب بخواهد این‌گونه راجع به شخصی چون علی مطهری صحبت کند و بگوید باید برود پزشکی قانونی.

حبیبی تاکید کرد: ایشان چه در زمینه مسائل حجاب و چه در زمینه دفاع از حصر کاملا قانونی عمل می‌کند و مردم هم به شدت از او حمایت می‌کنند؛ نمود آن را هم در انتخابات مجلس نهم دیدیم که مردم به پای صندوق‌های رای رفتند تا فقط علی مطهری را انتخاب کنند. آقایان هیچ‌کدام حاضر نشدند ایشان را در لیست‌های خود جای دهند به همین دلیل ایشان با رای مستقیم مردم یکی از کرسی‌های مجلس را کسب نمود.

این فعال سیاسی خاطرنشان کرد: آقایانی که این همه برای حمایت از خانواده‌های شهدا تبلیغات می‌کنند چرا پس با پسر شهیدی چون استاد مطهری اینگونه برخورد می‌کنند.

وی در خصوص بخشی از  سخنان طائب مبنی بر اینکه دولت از صندوق توسعه پول برداشت کرده است اظهار داشت: این قضیه را که خود مجلس حل و فصل کرد و تمام شد نمی‌دانم چرا دوباره آن را مطرح کرده‌اند. اگر هم مجلس نمی‌گفت خودشان صحبتشان را زود عوض کردند چون فهمیدن اشتباه کرده‌اند.

حبیبی در پایان سخنانش با اشاره به اظهارات طائب مبنی بر اینکه دکتر روحانی راه بنی‌صدر را می‌رود گفت: اینگونه برخورد‌کردن موجب آسیب به خود آقای طائب می‌شود و اولین کسی که متضرر می‌شود خود ایشان است. آقای روحانی رئیس‌جمهور ممکلت است و در مسیری حرکت می‌کند که مقام معظم رهبری بارها از ایشان حمایت کرده‌اند و برای ما هم همان حجت است حرف آقای طائب حجت نیست.

حبیبی گفت: در هر حال چون قدرت در دستان ایشان و آقایان دیگر است به راحتی می‌توانند نسبت به شخصیت‌های برجسته نظام اینگونه اظهار نظر کنند.