باش!

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش 

                                         

                                   کی روی ره ز که پرسی چه کنی چون باشی

من ممکن است نتوانم این تاریکی را ازبین ببرم،ولی با همین روشنائی کوچک،فرق ظلمت و نور و حق و باطل را نشان میدهم و کسی که دنبال نور است،این نور هر چقدر کوچک باشد در قلب او بزرگ خواهد بود
.
.
.
بس که زندگی نکردیم وحشت از مردن نداریم!