اصل تفکیک قوا اعتباری دارد؟!

دو خبر جانمایه این نوشتار کوتاه شد. اولی احضار وزیر کشور به مجلس جهت سئوال پیرامون تعیین استانداران که نماینده محترم مجلس عنوان داشته بود سئوالش از رحمانی فضلی درباره نحوه انتخاب، عزل و نصب استانداران به مجلس است. سعید حیدری طیب در گفت وگوبا خانه ملت تاکید کرده بود که این موضوع به معنای دخالت در امور قوه مجریه نیست بلکه نمایندگان درراستای وظایف نظارتی خود در گفت وگو با وزرا و مسئولان خواهان شایسته سالاری هستند.

دومین نکته نیز به خبری باز می گردد که در آن یکی از نمایندگان مجلس عنوان داشته بود که موضوع استیضاح رضا فرجی دانا وزیر علوم و تحقیقات که تنها چند روز پیش از مجلس رای اعتماد گرفته بود در دستور کار قرار گرفته و ضمن آن نیز گفته شده بود که 82 نماینده در تذکر کتبی خطاب به فرجی دانا نسبت به انتصاب های تازه وزیر علوم که شامل بر جعفر توفیقی و جعفر میلی منفرد می شده اعتراض داشته و استیضاح هم در همین راستا در حال کلید خوردن است.

تفکیک قوا اصل نانوشته اما رکن رکین و جان مایه قوام و استقرار ساختار قانون اساسی در نظام های مردمسالار است. با اتکا به این الزام ساختاری و حدود و ثغور آن است که قوا منفک از هم به اعمال وظیفه پرداخته و از درهم آمیختگی و چند دستگی و تضاد نیروها و خنثی سازی پتانسیل ها در جریان رتق و فتق امور جلوگیری به عمل می آید.

ادامه مطلب

نظر پزشکیان در مورد سلیقه گرایی در اجرای قانون

مسعود پزشکیان نماینده مردم تبریز و آذر شهر در مجلس نهم در گفت و گو با ایلنا نسبت به عدم نقدپذیری برخی مسولین انتقاد کرد و گفت: چرا باید رسانه بزرگی همانند رسانه ملی در بسیاری از مواقع با اشتباهات خود جامعه را دچار بدبینی کند اما برخورد قاطعی با آن نمی شود، اما از سوی دیگر با برخی روزنامه ها که گستردگی بسیار کمتری دارند با کمترین اشتباه توقیف و یا محاکمه می شوند و این همان عدم اجرای قانون اساسی و وجود سلیقه گرایی در اجرای قانون است.

پزشکیان بار دیگر از انحصارگرایی گروه اصول گرایان انتقاد کرد و بیان داشت: اصول گرایان مطامع خودشان را در نظر می گیرند و افراد را به خودی و غیرخودی تقسیم بندی کرده و تنها با انحصارطلبی درصدد بدست آوردن قدرت هستند. در حالی که اگر اصول گرایی را تعریف کنیم عدالت، حق و انصاف از ویژگی های بارز این شیوه است.

ارتباطی است بین روحانی و پخش مسابقه فوتبال؟

آقای ضرغامی ارتباطی است بین روحانی و پخش مسابقه فوتبال؟

اهمیت پخش یک برنامه در تلویزیون را همواره از کنداکتور پخش می‌سنجند و از سوی دیگر ساعت پخش و همزمانی با پخش یک برنامه دیگر نیز در دیده شدن یا دیده نشدن آن برنامه بسیار مهم است.

به گزارش عصر ایران رسانه ملی نشان داده که هر زمان قصد نشاندن مردم پای جعبه جادو را داشته باشد، این کار را به انحاء مختلف حتی رفتار غیرقانونی و غیر عرفی همچون نمایش نسخه غیر اورجینال فیلم در حال اکران روی پرده آمریکا را نیز انجام داده است و یا پخش پشت سر هم 5 فیلم روز دنیا از 5 شبکه به شکل متوالی.

اینکه رسانه ملی بعد از انتخابات دچار همان اشتباه استراتژیک برخی اصولگرایان شده و از نتیجه حاصله زیاد رضایت ندارد، قابل بررسی است اما اینکه در سه نمونه رفتاری، پخش سخنان مهم رییس دولت را با فوتبال مستقیم همراه کرده است؛ آن هم در شرایطی که برنامه ضبط شده در اختیار رسانه ملی بوده، تأمل برانگیز است.

رفتار رسانه‌ای تلویزیون در قبال پخش سخنرانی‌ها و گفتگوهای دکتر روحانی در همین ابتدای کار دولت تدبیر و امید، نشانه‌های غیر مطلوبی از بی اعتنایی به دیپلماسی فعال و البته مورد حمایت و تایید رهبر انقلاب هم دارد.

اینکه رسانه ملی مهم ترین سخنان رییس جمهور آن هم در فضای پرسوء تفاهم امروز با وجود رسانه‌های مختلف و تحلیل‌های پیش از انتشار خبر را چند روز بعد از واقعه و همزمان با برنامه‌های پربیننده‌ای از رسانه ملی پخش می‌کند، جز کمرنگ کردن تاثیر سخنان رییس جمهور پس از فضای خاص غالب شده رسانه‌ای در کشور، چه معنا و مفهومی دارد؟

آیا غیر از این است که خوشبینانه بگوییم تلویزیون نسبت به پخش به هنگام و موثر سخنان رییس جمهور کوتاهی می‌کند؟ و یا با تکرار این رفتار، قصد زورآزمایی و نشان‌دادن قدرت خود در بحث اطلاع‌رسانی را دارد؟

برای نمونه، گفتگوی بسیار مهم رییس جمهور با شبکه ان بی سی در ساعتی پخش شد که بازی پرسپولیس و سپاهان در حال برگزاری بود.و یا مصاحبه مطبوعاتی و مهم دکتر روحانی که حاوی مهمترین مواضع کشور و دولت در خصوص تحولات جدید عرصه دیپلماتیک بود، چهارشنبه گذشته و همزمان با بازی حساس استقلال و اف سی سئول کره از تلویزیون پخش شد.

این روند گویا به شیوه مرسوم تلویزیون تبدیل شده و دیشب نیز سخنان دکتر روحانی در دیدار با نمایندگان مجلس بعد از چند روز تاخیر، همزمان با برنامه پربیننده نود روی آنتن رفت تا دوستان بی طرف در رسانه ملی(!) ، خیال شان از بابت کم شدن مخاطبان رئیس جمهور ملت ایران آسوده باشد.

آیا باید با خوش‌بینی این رفتار رسانه ملی را نوعی بی دقتی در تنظیم کنداکتور دانست و یا پشت پرده این همزمانی‌ها و تاخیرها چیز دیگری است؟

آیا رسانه ملی در خصوص بازپس گیری زمین‌های نمایشگاه بین المللی، همچنان عصبی است و می‌خواهد کار خود را به شکل دیگری پیش ببرد و به نوعی با این تخفیف در پخش برنامه‌های مختص رییس جمهور قصد قدرت نمایی و معرکه‌گیری برای خود را دارد؟

آیا مدیران ارشد رسانه ملی، پیام انتخابات و انتخاب ملت را آن طور که باید نشنیده‌اند و یا می‌خواهند خود را به نشنیدن بزنند؟!

معرفی چند روزنامه ...

تصمیم گرفتم چند تا روزنامه رو بهتون معرفی کنم البته شاید و احتمالا با همه یا تعدادی شون آشنا باشید .

آدرس سایت روزنامه ها رو هم در ادامه قرار میدم تا یه سری بزنید بهشون.

از این به بعد سعی میکنم خبرها ، مقاله ها و  نقدهایی تو حوزه ها ی مختلف توی بلاگم قرار بدم .

 

روشنفکر مسئول

روشنفکر مسئول به وسعت مسئولیتش از جان ، مال و آبرویش هزینه پرداخت میکند . روشنفکری تنها بیان جملات کوتاه مبهم نیست . روشنفکری اکتفا کردن به چند تا نقطه نیست . روشنفکری گرفتن ژست های مدرن و پست مدرن نیست . روشنفکری با احساس مسئولیت معنا پیدا میکند . کسی دارای فکری روشن است که به واقعیت های زمان خود واقف باشد و برای وقوف به واقعیت ها باید آن واقعیت ها را لمس کرد ، حس کرد و به آنها نزدیک شد . باید مطالعه کرد و به تحقیق پرداخت .

روشنفکر مسئول ادا در نمی آورد بلکه عمل میکند ، اصولا بی عمل ، حرف های انسان اعتباری نمی یابد . عمل با تظاهر به عمل بسیار فرق میکند . بکار گرفتن یک نماد برای نشان دادن یک باور کار خوبی است ولی حرکات نمادین تا عمل فاصله بسیار دارند . من هر روز دستبند سبزم را به دستم ببندم و در بالای کوه بایستم و دستم را بعلامت پیروزی بالا ببرم و عکسی بگیرم ودر صفحه فیس بوکم بگذارم ، قشنگ است ولی کارساز نیست .

هیچ اظهار نظری از خود نداشته باشم و در جهت تنویر افکار عمومی دست به قلم نبرم ، خطر نکنم و همواره در حاشیه امن حرکت کنم ولی مترصد فرصت باشم تا یکی چیزی بگویدو یا کاری بکند و بعد با حمله به او و مشتی طعنه و متلک و تمسخر خود نمایی کنم ، این اسمش روشنفکر بودن نیست .

روشنفکری نه به معنای منفی بافی و مخالفت با همه چیز از ازل تا ابد است ، روشنفکر مسئول به دنبال شنیدن اقوال گوناگون ، نقد و بررسی منصفانه در کمال متانت و ادب است تا نهایتا به تشخیصی درست برسد و بر اساس آن تشخیص راهنمایی کند ، روشنگری کند و راه چاره ارائه دهد . نباید بگذاریم با تفسیر غلط از روشنفکری ، سنن و آداب ملی مان ، تاریخمان ، ارزش های اخلاقی مان و هویتمان مخدوش گردد .

* حسین زمان *

در ادامه تعاریف زیبایی از روشنفکری که توسط معلم شهید دکتر شریعتی بیان شده آورده ام که قابل تامل است . 

دکتر شریعتی : 

" روشنفکر در یک کلمه کسی است که نسبت به “وضع انسانی” خودش درزمان و مکان تاریخی و اجتماعی ای که در آن است خود آگاهی دارد و این ” خود آگاهی ” جبرا و ضرورتا به او احساس یک مسئولیت بخشیده است ." 

" روشنفکر رسالتش رهبری کردن سیاسی جامعه نیست, رسالت روشنفکر خودآگاهی دادن به متن جامعه است, فقط و فقط همین و دیگر هیچ. اگر روشنفکر بتواند به متن جامعه خودآگاهی بدهد, از متن جامعه قهرمانانی برخواهند خواست که لیاقت رهبری کردن خود روشنفکر را هم دارند. "

زندگی را به آب خواهد داد...

پیش از آنکه زمین تکان می خورد ،پیش از آنکه خدا گواهی داشت 

پیش از آنکه ورق که بُر می خورد،دست ِ سرباز پیر شاهی داشت 

پیش از آنکه قسم ،نمردن بود ،جای جای ِ فلات ِ پهناور 

پیش از این ها همیشه ما بودیم....، گریه کن ای دو چشم ِ ناباور 

قطره قطره چکید بدبختی ، توی ِ شهری که جزیی از ما بود 

حلقه حلقه نشست خودخواری ، روی ِ داری که مرگ ِ فردا بود 

شور ِ خواندن برای ِ آزادی ، از حساب من و جهان کم شد 

واژه هایی که جنس شادی داشت ، در کتاب ِ تو غرق ماتم شد 


روبروی تو جوخه ی اعدام ، ماشه ماشه همیشه می خندید 

پشت ِ دیوار ِ زندگی ِ با من ، لاشه هایی همیشه می گندید 

راوی ِ شهر ِ بی وطن می خواند ، مثل ِ لالایی ِ بد ِ زنجیر 

قصه هایش همیشه مبهم بود ، خواب هایش همیشه بی تعبیر 

سقف ِ بیمار ِ آرزو هر روز ، سر سپرده به غصه خوردن بود 

درد ِ دیوار را نمی فهمید ، قاب عکسی که فکر مردن بود 


توی تابوت ِ کوچه ها هر روز ، ناله ها را به عرش می بردند 

قاصدک ها ولی دهان بسته ، بی خبر کنج ِ خانه می مردند 

روزهایی که سخت آسان بود ، از صف ِ مردمت جدا بشوی 

روزهایی که ناخدا می خواست ، توی کفری که داشت جا بشوی 

روزهایی که می توان فهمید ، بر سر ِ کوچه ها چه آوردند 

شاید از قصه باخبر بودند ، تیرهایی که خودکشی کردند

روزهایی که با برادرها ، گرگها به لانه برگشتند 

روزهایی که از سر ِ هر چاه ، بی برادر به خانه برگشتند 
. 
. 
. 
زندگی را به آب خواهد داد ، بند بند ِ حروف در مقصد 

روی میزت هنوز درگیراست ، شعر ِ دردی که بی تو می رقصد